شب، نیمه جان و بی نفس چادر سیاه خود را جمع می كند. در فلق، شادمانی بر پا است. زمین در انتظار كاروان نور و معنویت پای كوبی می كند. عطر ماه رمضان، دل های عاشق را باز سوداگر عرصه عشق بازی با خدا كرده است. اولین سحر این ماه عظیم همیشه حال و هوایی خاص دارد. هنوز چشم ها به بی خوابی قبل از طلوع عادت نكرده است و هنوز رخوت شب های سرمست از خواب، جان ها را رها نكرده است. با این حال شور الهی شدن و شوق نشستن پای سفره ای كه بر بال ملائك گشوده شده چنان شورانگیز است كه زیر سقف خانه مسلمانان هیچ چراغی در این ظلمت شب خاموش نیست.

كاش چراغ دل هایمان هم با همین سرعت روشن شده باشد. كاش حساب مان را از سال قبل تسویه كرده باشیم و اولین سحر ماه مبارك را بی هیچ غل و غشی یا خط و خش سیاهی در كارنامه اعمال مان به نخستین صبح روزه داری پیوند بزنیم. راستی! در سالی كه گذشت چه قدر «انسان» بوده ایم؟ منظور از آن «انسان» های راستین است كه خدا، اشرف مخلوقات خطابشان كرد.

رمضان فقط نخوردن و نیاشامیدن نیست، بلكه گنجینهای از اسرار و خاطرات دوران پیامبر اسلام (ص) است. این ماه یادآور جنگ "حنین" و حماسه پیكار پیامبر اسلام (ص) با مشركان و خاطره جنگ سپاه روم با مسلمانان در منطقهای به نام "تبوك" است. ماه رمضان، حماسه شیرین فتح مكه، جنگ بدر و طائف را برای مسلمانان به یاد میآورد. رمضان ماه میلاد حضرت سلیمان بن داوود پیامبر و امام حسن مجتبی (ع)، دومین اختر تابناك آسمان ولایت است. رمضان یادآور شب معراج پیامبر اسلام (ص) است كه از خانه "ام هانی" خواهر امیرالمؤمنین (ع) در مكه مكرمه سوار بر "براق" به معراج رفت. رمضان یادآور خاطره بامدادی است كه امیر مؤمنان علی (ع) در مسجد كوفه به دست شقیترین افراد، در محراب عبادت ضربت خورد.

رمضان ماه ضیافت الله، ماه تابیدن نور ایمان بر قلبها، ماه عروج به سوی قلههای بلند رستگاری، ماه راز و نیاز با حضرت حق، ماه پرواز روح تا اوج ملكوت، ماه شكستن سنگرهای شرك درونی و بازنگری در خرابیهای خانه جسم و جان است.

و زیانکار کسی است که رمضان بگذرد و او در کوره روزه نگدازد و پاک نشود. خسران زده کسی است که ماه مغفرت بر او بگذرد و غفران الهی شامل حالش نشود و حالش تحول نیابد. مگر ما چقدر فرصت «تجدید دیدار» با «فطرت» داریم؟

خداوندا!
بر من ببخشای و در دیوان عمل، لغزش های مرا نادیده انگار. تو بهتر از من میدانی كه چه كرده ام و چه گفته ام و آنچه را كه گذشت زمان از خاطرم بسترده و در پرده فراموشی پنهانش داشته است, بحساب من مگذار.
خداوندا!
همی خواهم كه اگر تسلیم هوای نفس شوم و بار دیگر توبه خویش بشكنم, تو همچنان بار دیگر قلم بخشایش بر
ناشایستگی های من فروكشی و بار دیگر پوزش مرا بپذیری.
خداوندا!
چشم ما گاهی به ناروا گشوده شود و به ناروا بهم آید.
خداوندا!
زبان ما گاهی از منطقه حق و وجدان بدان سوی رود و حقایق را باژگون ادا نماید.
خداوندا!
در قلب ما تمایلات پنهانیست كه اگر روزی وجود خارجی یابد و مفهوم بی رنگ آن، رنگ مصداق گیرد، جنایتی خواهد بود.
خداوندا!
كلمات یاوه بسیار باشد كه آن را نشناسیم و یا از ادای آن پرهیز نتوانیم كرد.
خداوندا!
اكنون از چشمك های ناروای چشم و انحراف ناستوده زبان و امیال ناهنجار قلب و سخنان یاوه به آستان تو پناه می آورم و از تكرار آنچه ناپسند باشد پوزش می خواهم.
نهج البلاغه- ترجمه جواد فاضل